ένα τίποτα είμαστε,
φτερό στον άνεμο, που πάει πέρα δώθε.
Πότε ήρθαμε, πότε φύγαμε, πόσα ζήσαμε,
λουλούδια φυτεμένα στις λάσπες,
βαρκούλες στο έλεος των κυμάτων.
Τι είμαστε;
μυρμήγκια της ύπαρξης,
ασήμαντοι, μικροί, πρόσκαιρα ζωντανοί.
Στρατιωτάκια της φύσης,
σκλάβοι του χρόνου,
παντοτινοί μετανάστες στην αιωνιότητα.
